Toen ik 35 was vertrokken we met ons gezin naar Canada.
Mijn man kreeg daar een baan en we wilden als gezin graag een paar jaar op avontuur. ‘En wat ga jij doen’, was de grote vraag. Op dat moment was ik al een tijd klaar voor een volgende uitdaging in mijn loopbaan. En toch voelde ik steeds mijn richting niet. Dus die volgende stap kreeg ik maar niet helder.
De tijd in het buitenland werd voor mij een kans om heel bewust mijn innerlijk kompas te kalibreren. Wat wilde ik zélf, waar werd ik nou eigenlijk blij van? Wat wens ik voor de wereld en hoe kan ik mijn talenten inzetten op een manier die daar aan bij draagt? Ik had geen idee. Ik voelde het gewoon niet meer.
Misschien herken je het wel. Terugkijkend op je loopbaan maakte je ‘gewoon’ de stappen die je maakte. Je koos eens voor een andere baan, je kreeg promotie of een levensgebeurtenis zorgde ervoor dat je van werkgever switchte. Misschien moest je weg en kwam er gelukkig iets nieuws op je pad. En hoewel die stappen en banen allemaal heus wel bewuste keuzes zijn geweest, zijn ze ook ‘gewoon’ hoe het gelopen is. Zo voelde ik het. Ik was op een bepaald punt beland en dacht: ‘maar wat nou als mijn punt A ergens anders was geweest, hoe anders was mijn pad dan gelopen?’ Naast werk geldt dit ook voor andere domeinen van je leven. Het loopt zoals het loopt. Toch?
Ik klim steeds hoger op een ladder maar is het wel mijn eigen ladder en staat die ladder eigenlijk wel tegen de juiste muur?
In Canada ervaarde ik enigszins ‘carte blanche’. Wat nou als ik hier gewoon een nieuw ‘punt A’ creëer? Wie wil ik dan zijn? Wat wil ik dan doen? Wat is er mogelijk nu ik weg ben van sociale constructen, lijnen der verwachting, mensen met beelden over mij en ik met beelden over mijn omgeving? Wat is er mogelijk in een situatie waar ik nog niet in een hokje zit? (los van alle bevoorrechte hokjes waar ik in zit, zat en zal blijven door afkomst en herkomst) Om die vragen te kunnen beantwoorden moest ik eerst mijn eigen kompas weer scherp krijgen.
Hoe kalibreer ik mijn innerlijk kompas?
In een wereld waar we continu moeten laveren tussen enorme stromen informatie en prikkels van buitenaf hebben we geleerd onze aandacht vooral naar buiten te richten. De enorme schat aan informatie vanuit je eigen wijsheid raakt continu vertroebeld. En zoals troebel water weer helder wordt als het water stiller wordt, zo gaat dat ook met die informatie binnen in jou. Of, om alvast in het kerstthema te komen, denk aan zo’n sneeuwbol. Eigenlijk worden wij de hele dag opgeschud, en pas als je de rust neemt om de sneeuwvlokjes neer te laten dwarrelen kun je het beeldje binnenin echt goed bekijken.
Yay of Nee!
Ik deed dat door heel bewust te luisteren naar de YAY! Of de NEE! die ik van binnen voelde in situaties. Omdat mijn nee’s nog heel moeilijk te voelen waren begon ik bij mijn Yay’s. Iedere keer dat ik een yay voelde (ik bleek die in mijn buik te voelen, ter hoogte van mijn middenrif) besloot ik dit signaal verder te onderzoeken. Waar werd ik dan precies zo blij van? Was het de persoon, het verhaal, de context, mijn eigen stemming? Door iedere keer te verkennen wat mijn yay getriggerd had kwam ik steeds dichter bij wat kennelijk voor mij belangrijk was. Het steeds beter leren kennen van de signalen van je lijf is stap één, ze serieus nemen is de volgende.
Stress systeem reguleren
Dat luisteren naar de yay’s en nee’s lukt vooral goed als ik mij ontspannen genoeg voel om de signalen ook werkelijk op te pikken. Bewuste aandacht voor het laten neerdwarrelen van de vlokjes dus. Dat betekent voor mij rust, stilte en natuur als ik me van binnen een Razende Rednose Rudolf voel. En juist een rondje hardlopen als mijn innerlijk meer op een flatline begint te lijken. Ik reguleer mijn stressysteem door het opzoeken van de tegenstelling: te actief systeem = passief tegengeluid of precies andersom.
Waarden kennen
Uit al die informatie kun je uiteindelijk je waarden (weer) scherper maken. Wat zijn voor jou essentiële richtlijnen in het leven? Denk aan je waarden op het gebied van je gezin, werk, gezondheid, financieel, sociaal, bijdrage aan de wereld. En kun je ook een prioritering aanbrengen in die waarden? In sessies over persoonlijk leiderschap noem ik daarbij vaak als voorbeeld: stel er zitten 2 mensen in een team met beide de waarden harmonie en eerlijkheid, de één heeft harmonie voorop staan en de ander eerlijkheid, wat is het effect in het geval van onenigheid?
Ontmoet jezelf door de ogen van de ander.
In het vorige artikel schreef ik over verbinden. Verbinden met jezelf voordat je verbind met de ander. Ook deze verbinding helpt bij het kalibreren van je innerlijk kompas. Waarin ben jij gelijk én waarin verschil jij van de ander in prioriteiten, in waarden, in keuzes? Waarin besluit jij mee te bewegen en wanneer blijf je bij jouw pad? In die verbinding met jezelf terwijl je in contact bent met de ander spreekt je innerlijk kompas.
Op je sterfbed
Aansluitend bij je waarden en soms nog net wat scherper is de vraag: ‘wat wil je zien als je op je sterfbed ligt en terugkijkt op je leven?’ Voor mij geeft dit iedere keer weer een scherp beeld bij het maken van grote keuzes waar mijn hoofd en mijn hart door elkaar heen tetteren en ik er niet uit lijk te komen.
#boekentip
Als dit onderwerp je aanspreekt of juist puzzelt is het boek ‘Wie kies je om te zijn’ van Roek Lips een aanrader, een boek over leven en leiden in een nieuwe tijd en volgens afstemming met je eigen kompas. Een boek om met aandacht te lezen, door je lijf mee te laten lezen en het je yay of nee signalen te geven en een boek om te reflecteren op wie jij kiest te zijn.
